Φρουρός Λεμφαδένας Στον Καρκίνο Του Τραχήλου Της Μήτρας Με Μπλέ Χρωστική

Ο Φρουρός Λεμφαδένας

Η λεμφαγγειακή χαρτογράφηση με βιοψία φρουρού λεμφαδένα αποτελεί μια νέα χειρουργική τεχνική η οποία επηρεάζει σήμερα τον τρόπο με τον οποίο σταδιοποιούνται και αντιμετωπίζονται τα κακοήθη νοσήματα που παρουσιάζουν λεμφαγγειακή – ως επί το πλείστον - διασπορά . Η τεχνική αυτή εφαρμόστηκε αρχικά στον καρκίνο του πέους , αλλά σταδιακά επεκτάθηκε στο μελάνωμα , στον καρκίνο του μαστού , στον καρκίνο του αιδοίου και στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας . Η ανάπτυξη της λεμφαγγειακής χαρτογράφησης και της τεχνικής της βιοψίας του φρουρού λεμφαδένα αντιπροσωπεύει μια εξειδικευμένη ανάπτυξη της χειρουργικής αντιμετώπισης των ασθενών με καρκίνο , και διαθέτει τόσο διαγνωστικό όσο και θεραπευτικό χαρακτήρα .
Με σχετικά λίγες εξαιρέσεις , όλοι οι καρκίνοι του ανθρώπινου σώματος μεθίστανται αν αφεθούν χωρίς θεραπεία . Η παρατήρηση ότι το λεμφαγγεικακό σύστημα αποτελεί οδό μετάστασης έχει τις ρίζες της στον 18ο αιώνα όταν ο Henry-Francois Le Dran περιέγραψε την καρκινική διασπορά στους επιχώριους λεμφαδένες . Χρειάστηκε όμως να περάσουν και άλλα χρόνια μέχρι την αρχή του 19ου αιώνα για να αρχίσει να αναπτύσσεται το μοντέλο κυτταρικής καρκινικής διασποράς διαμέσου του λεμφαγγειακού συστήματος . Εκτοτε , οι επιχώριοι λεμφαδένες θεωρούνται ως βιολογικά εμπόδια στην καρκινική διασπορά και η επιχώριος λεμφαδενεκτομή αρχίζει να ενσωματώνεται στις θεραπευτικές χειρουργικές επεμβάσεις , πρακτική που συνεχίζει μέχρι και σήμερα .
Παρόλο που σύγχρονο καρκινικό μοντέλο θεωρεί την κακοήθη νόσο ως συστηματική , ακόμα και στα αρχικά της στάδια , η επιχώριος λεμφαδενεκτομία αποτελεί καθιερωμένη πρακτική στην χειρουργική αντιμετώπιση πολλών καρκίνων . Η προγνωστική σημασία της ακριβής σταδιοποίησης και η θεραπευτική αντιμετώπιση της αρχικής νόσου που επιτυγχάνεται με την ενσωμάτωση της επιχώριας λεμφαδενεκτομίας στις χειρουργικές επεμβάσεις είναι ανεκτίμητες . Η επίδραση όμως στην ολική επιβίωση καθώς και οι επιπλοκές που προκαλούνται από την λεμφαδενεκτομία συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και διαφωνιών . Αυτό το πλαίσιο σκέψης δημιούργησε την αναγκαιότητα για την ανάπτυξη των τεχνικών λεμφαγγειακής χαρτογράφησης και εκλεκτικής λεμφαδενικής βιοψίας .

Ιστορική Αναδρομή

Ο ουρολόγος Ramon Cabanas ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε τον όρο «φρουρός λεμφαδένας» . Το 1977 υποστήριξε ότι το πλακώδες καρκίνωμα του πέους παροχευτεύει αρχικά σε μια συγκεκριμένη λεμφαδενική ομάδα στην μηροβουβωνική περιοχή η οποία χαρακτηρίζεται από σταθερή ανατομική θέση . Για το καρκίνωμα του πέους αυτό φαίνεται απόλυτα λογικό , αφού η ανατομική θέση του καρκινώματος είναι πάντοτε σταθερή και εντοπισμένη , σε αντιδιαστολή με άλλους όγκους όπως είναι το καρκίνωμα του μαστού , ή το μεάνωμα . Κατά α τέλη της δεκαετίας του 1980 ο χειρουργός Donald Morton (John Wayne Cancer Center , Santa Monica) και ο παθολγοανατόμος Alistair Cohran (UCLA) πρότειναν την καινοτόμο διαδικασία της «λεμφαγγειακής χαρτογράφησης με βιοψία φρουρού λεμφαδένα» για το μελάνωμα .Η αρχική υπόθεση συνίστατο στο ότι ο λεμφαδένας που ανατομικά λαμβάνει πρώτος την λεμφαγγειακή παροχέτευση από τον όγκο μπορεί να είναι οποιοσδήποτε αδένας , αλλά η τοποθεσία του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την τοποθεσία του όγκου . Επιπρόσθετα , ανάφεραν ότι και άλλοι λεμφαδένες μπορεί να προσβληθούν σε δεύτερο χρόνο . Ετσι , υπήρξε μια αναβίωση των θεωριών του William Halsted (1852-1922) που υποστήριζε ότι υπάρχει χρονική και ανατομική αλληλουχία στην λεμφαγγειακή καρκινική διασπορά .
Κατά το πρώτο ήμισι του 20ου αιώνα η ριζική αιδοιεκτομή συνδυασμένη με αμφοτερόπλευρη μηροβουβωνική λεμφαδενεκτομία αποτέλεσαν την πρώτη επιτυχή θεραπευτική επέμβαση για τον καρκίνο του αιδοίου (Basset 1912 , Way 1948) . Το 1963 οι Parry-Jones χρησιμοποίησαν ενδοδερμικές ενέσεις της χρωστικής Blue Patente – V και κολλοειδές σιδήρου , για να αποδείξουν ότι τα λεμφαγγεία του αιδοίου δεν διαπερνούν την μέση γραμμή . Αργότερα , μελέτες από τους Iversen & Aas , που χρησιμοποίησαν 99mTc κολλοειδές , σημπλήρωσαν ότι μόνον τα λεμφαγγεία του άνω τριτημορίου των χειλέων του αιδοίου και τα λεμφαγγεία της κλειτορίδας , έχουν αμφοτερόπλευρη λεμφαγγειακή παροχέτευση . Η χρησιμοποίηση των τεχνικών αυτών σε αυτές τις μελέτες-ορόσημα έδειξε ότι η χαρτογράφηση μπορεί να συμπληρώσει την γνώση της λεμφαγγειακής παροχέτευσης και να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται χειρουργικά η νόσος . Στις μελέτες αυτές ο σκοπός ήταν η λεπτομερής λειτουργική λεμφαγγειακή χαρτογράφηση , και επιτεύχθηκε με τη χρήση των ίδιων χρωστικών και ραδιοσημασμένων κολλοειδών που χρησιμοποιούνται και σήμερα .
Παρόλο που ήταν , και είναι , γενικά αποδεκτό ότι οι συμπαγείς όγκοι μεθίστανται πολύ συχνά διαμέσου της λεμφαγγειακής οδού , η σκέψη ότι η πρώτη μετάσταση θα βρεθεί σε ένα συγκεκριμένο λεμφαδένα και ότι ο λεμφαδένας αυτός μπορεί να αντικατοπτρίζει την κατάσταση των υπολοίπων αποτέλεσε εντυπωσιακή καινοτομία . Στις μελέτες του ο Cabanas δεν χρησιμοποίησε την μέθοδο της λεμφαγγειακής χαρτογράφησης όπως περιγράφηκε από τους Parry-Jones και Iversen Aas , αλλά χρησιμοποίησε επίπονες μεθόδους καθετηριασμού των λεμφαγγείων του πεόυς και κλασική λεμφαγγειογραφία . Το αποτέλεσμα ήταν ο εντοπισμός ενός λεμφαδένα με σταθερή ανατομική εντόπιση , τον οποίο και ονόμασε φρουρό λεμφαδένα . Επιπρόσθετα , υποστήριξε ότι μόνον αν αυτός ο λεμφαδένας βρεθεί θετικός για νόσο , τότε επιβάλλεται η τυπική λεμφαδενεκτομία . Σε αντίθετη περίπτωση , η πιθανότητα διασποράς θα ήταν πολύ μικρή και έτσι δεν δικαιολογείται η λεμφαδενεκτομία .
Ανεξάρτητα από τον Cabanas , η ομάδα του UCLA ανέφερε ότι η λεμφαδενική παροχέτευση μπορεί να ποικίλλει από άτομο σε άτομο , και σε διαφορετικές ανατομικές περιοχές , διαφωνόντας έτσι ριζικά με το σκεπτικό του φρουρού λεμφαδένα όπως είχε εκφραστεί μέχρι τότε . Για το λόγο αυτό , η ομάδα ανέφερε ότι χρειάζεται η ανάπτυξη ενδοεπεμβατικών μεθόδων σε πραγματικό χειρουργικό χρόνο για τον εντοπισμό του πρώτου – φρουρού – λεμφαδένα , έτσι ώστε να ληφθεί υπόψη η ανατομικο-λειτουργική ποικιλομορφία από ασθενή σε ασθενή . Οι μελέτες αυτές έλαβαν χώρα χάρη στον χειρουργό Donald Morton (1980) και ο συμπαγής όγκος ήταν το μελάνωμα . Σε αυτές τις μελέτες η ανίχνευση ήταν διεγχειρητική και χρησιμοποιήθηκαν μπλέ χρωστική και ραδιενεργό κολλοειδές , με τον ίδιο τρόπο όπως οι μελέτες για τα λεμφαγγεία του αιδοίου .

Ανίχνευση Φρουρού Λεμφαδένα Του Τραχήλου Της Μήτρας Με Γάμμα-Κάμερα

Ορισμός Φρουρού Λεμφαδένα

Ο φρουρός ή οι φρουροί λεφαδένες αποτελούν τον πρώτο λεμφαδενικό σταθμό κατά την διάρκεια της λεμφογενούς μεταστατικής διαδικασίας . Το σκεπτικό του φρουρού λεμφαδένα βασίζεται στην αρχή ότι ένας ή και περισσότεροι λεμφαδένες πρώτης γραμμής παροχετεύουν μια συγκεκριμένη ανατομική περιοχή . Συνεπώς , όταν στην περιοχή αυτή υπάρχει όγκος , οι λεμφαδένες αυτοί θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο πρώτος σταθμός μετάστασης . Ο χειρουργικός εντοπισμός του πρώτου σταθμού μετάστασης ενός κακοήθους νοσήματος αποτελεί διαγνωστική πληροφορία υψηλότατης κλινικής σημασίας και μπορεί μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον σχεδιασμό και την εξατομίκευση της πρωταρχικής θεραπευτικής παρέμβασης . Οπως αναφέρθηκε , η εισαγωγή του συγκεκριμένου όρου οφείλεται στον Cabanas , αλλά η σημασία του όπως έχει επικρατήσει σήμερα είναι έργο του D.Morton . Πράγματι , έχει μεγάλη σημασία να αποσαφηνιστούν οι διαφορές και να οριστεί επακριβώς η εννοια του φρουρού λεμφαδένα . Η προσέγγιση του Cabanas αφορούσε σε έναν σταθερό ανατομικά λεμφαδένα που παροχετεύει μια συγκεκριμένη ανατομική περιοχή , και ο οποίος δεν εντοπίζεται βάσει διεγχειρητικής λεμφαγγειακής χαρτογράφησης αλλά βάσει ανατομικών σημείων . Ο σημερινός ορισμός βασίζεται στις συνδυσμένες εργασίες του Morton και του Alistair Cohran . Σύμφωνα με αυτούς ως φρουρός λεμφαδένας ορίζεται ο πρώτος λεμφαδένας (ή οι λεμφαδένες) που λαμβάνει λέμφο από έναν συμπαγή όγκο .
Ο παραπάνω ορισμός απαιτεί την άμεση ανατομική (λεμφαγγειακή) σύνδεση του φρουρού λεμφαδένα με τον πρωτοπαθή όγκο . Δεν είναι όμως απαραίτητο να είναι ο πλησιέστερος ανατομικά . Για παράδειγμα , ένα μελάνωμα στον άκρο πόδα μπορεί να έχει άμεση σύνδεση με έναν λεμφαδένα στην βουβωνική και όχι στην ιγνυακή χώρα , που είναι σαφώς πλησιέστερη . Επίσης , ο φρουρός λεμφαδένας στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας μπορεί να βρίσκεται στην ομάδα των έσω λαγονίων και όχι στους λεμφαδένες παραμητρίου με τους οποίους ο όγκος είναι πλησιέστερος .
Η χρησιμοποίηση της λεμφαγγειακής χαρτογράφησης για τον εντοπισμό του φρουρού λεμφαδένα διαφοροποίησε κατά κάποιο τρόπο τον γενικό ορισμό . Ετσι , ανάλογα με την μέθοδο ανίχνευσης ο φρουρός λεμφαδένας χαρακτηρίζεται ως «μπλέ» ή «καυτός» (blue / hot) , αρκεί να είναι ο πρώτος που θα ανιχνευτεί .
Το σκεπτικό της θεωρίας του φρουρού λεμφαδένα δεν αποκλείει την ύπαρξη περισσοτέρων του ενός λεμφαδένων με άμεση και πρωτογενή λεμφαγγειακή σύνδεση με τον συμπαγή όγκο , και αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στον καρκίνο του τραχήλου , οπου συνήθως εντοπίζονται περισσότεροι του ενός φρουροί λεμφαδένες .
Συνοψίζοντας , μπορούμε να ορίσουμε τον φρουρό λεμφαδένα ως τον ή τους λεμφαδένες που έχουν άμεση λεμφαγγειακή σύνδεση με τον πρωτοπαθή όγκο ο οποίος (ή οι οποίοι) εντοπίζονται χρονικά πρώτος (-οι) με λεμφαγγειακή χαρτογράφηση .

Ο τράχηλος της μήτρας αποτελεί ανατομική δομή μέσης γραμμής με πλουσιότατη λεμφαγγειακή παροχέτευση , η οποία αν και έχει περιγραφεί ανατομικά , παραμένει αντικείμενο παθοφυσιολογικής και ογκολογικής μελέτης . Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας αναπτύσσεται τοπικά και μεθίσταται λεμφογενώς στους λεμφαδένες της πυέλου . Η ιστολογική εξέταση των επιχώριων λεμφαδένων αποτελεί τον ισχυρότερο προγνωστικό παράγοντα για την επιβίωση των ασθενών αυτών . Η διεγχειρητική ανίχνευση του φρουρού λεμφαδένα μπορεί να επιτευχθεί με χρήση μπλέ χρωστικής για άμεση επισκόπηση ή / και χρήση ραδιενεργού κολλοειδούς σημασμένου με Tc99m που επιτρέπει τόσο την προεγχειρητική ανίχνευση με γάμμα-κάμερα όσο και την διεγχειρητική ανίχνευση με γάμμα-probe . Η παθολογοανατομική εξέταση του φρουρού λεμφαδένα που ανιχνεύεται με αυτόν τον τρόπο μπορεί ενδεχομένως να προβλεψει και την κατάσταση των υπολοίπων λεμφαδένων . Οι πρώτοι ερευνητές χρησιμοποίησαν κυανούν των ινδιών (India Ink) και μπλέ χρωστικές . Η περισσότερο λεπτομερής και κατανοητή μελέτη έγινε από τους Plendl & Friedmann το 1971 .Αυτοί περιέγραψαν τρείς μείζονος σημασίας λεμφαγγειακές παροχετευτικές οδούς . Η μεγαλύτερη και περισσότερο σημαντική είναι η πλάγια οδός (lateral trunk) . Οι πλάγιες οδοί (δεξιά και αριστερή) παρουσιάζουν τρείς κλάδους οι οποίοι καταλήγουν αντίστοιχα στους λεμφαδένες του παραμητρίου , θυροειδούς βόθρου , και έσω λαγονίου αρτηρίας .
H οπίσθια οδός καταλήγει στους προϊερούς και κατώτερους παρααορτικούς λεμφαδένες , ενώ η πρόσθια οδός ακολουθεί τον πρόσθιο κλάδο της έσω λαγονίου αρτηρίας και τον στρογγύλο σύνδεσμο , προς τους μηροβουβωνικούς λεμφαδένες .
Σήμερα , η λεμφαγγειακή χαρτογράφηση εκτελείται για ένα μεγάλο εύρος συμπαγών νεοπλασιών όπως το μελάνωμα , ο καρκίνος του μαστού , ο καρκίνος του αιδοίου και τραχήλου , και άλλα . Κοινό χαρακτηριστικό των τεχνικών αυτών είναι η έγχυση , ταυτόχρονη ή μή , μιας χρωστικής η οποία μπορεί να χρωματίζει διεγχειρητικά τα λεμφαγγεία και τους λεμφαδένες , και ενός ραδιενεργά σημασμένου κολλοειδούς διαλύματος το οποίο συγκεντρώνεται εκλεκτικά στους λεμφαδένες και μπορεί να ανιχνευτεί με τη χρήση ανιχνευτών ραδιενέργειας . Η ανίχνευση μπορεί να γίνει προεγχειρητικά με την χρήση της γάμμα-κάμερας ή διεγχειρητικά με τη χρήση gamma-probe .

Βιολογική / Ογκολογική Σημασία Του Φρουρού Λεμφαδένα

Εξ ορισμoύ , ο φρουρός ή οι φρουροί λεφαδένες αποτελούν τον πρώτο λεμφαδενικό σταθμό κατά την διάρκεια της λεμφογενούς μεταστατικής διαδικασίας . Συνεπώς , η ιστολογική εξέταση του λεμφαδένα αυτού θα καθορίσει δύο σημαντικά στοιχεία , πρώτον , εάν έχει συμβεί λεμφαδενική διασπορά (έστω και σε έναν μονον λεμφαδένα) και δεύτερον , την κατάσταση και των υπόλοιπων λεμφαδένων .
Η σημασία αυτής της θεώρησης έχει εφαρμογή στους όγκους εκείνους όπου η χειρουργική εκτομή και η επιχώριος λεμφαδενεκτομία αποτελούν απόλυτη θεραπευτική / σταδιοποιητική παρέμβαση για τα πρώϊμα στάδια της νόσου . Η επιλεκτική λεμφαδενεκτομία ως σταδιοποιητική διαδικασία οφελεί ένα μικρό ποσοστό αυτών των ασθενών αλλά η επέμβαση αυτή καθεαυτή δεν στερείται επιπλοκών . Η ανίχνευση του φρουρού λεμφαδένα στοχεύει στην βελτίωση της θεραπευτικής / σταδιοποιητικής χειρουργικής παρέμβασης με το να στοχεύει στους ασθενείς που θα οφεληθούν οπωσδήποτε από την επιλεκτική λεμφαδενεκτομία .
Για να ισχύει η θεωρία του φρουρού λεμφαδένα , οι μεταστάσεις πρέπει να παρουσιάζονται ακολουθώντας τις καθιερωμένες ανατομικές οδούς , και να μην υπάρχουν τυχαίες απομακρυσμένες λεμφαδενικές μεταστάσεις , γνωστές και ως skip metastases . Η κλινική εμπειρία δείχνει ότι το γεγονός αυτό ισχύει στους καρκίνους του μαστού , στο μελάνωμα , στο αιδοίο και στον τράχηλο της μήτρας . Ιδιαίτερα δε στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας , η επιχώριος λεμφαδενεκτομία εφαρμόζεται είτε ως σταδιοποιητική διαδικασία , είτε ως θεραπευτική . Επίσης , η μεταστατική οδός έχει μελετηθεί διεξοδικά και εξονυχιστικά , ενώ ταυτόχρονα αυτός ο καρκίνος δεν παρουσιάζει τις λεγόμενες skip metastases .
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η επιλεκτική βιοψία του φρουρού λεμφαδένα όπως αυτός ορίστηκε παραπάνω θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την καλύτερη αντιμετώπιση των ασθενών με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας , αν βέβαια η θεωρία ισχύει για τον καρκίνο αυτό .

Στάδια του Καρκίνου του Τραχήλου Της Μήτρας

Η διηθητική νόσος του τραχήλου αντιμετωπίζεται σύμφωνα με τα διεθνώς αποδεκτά κριτήρια της σταδιοποίησης κατά FIGO . Κατά το σύστημα αυτό η χειρουργήσιμη νόσος περιορίζεται στα στάδια Ια2 εώς Ιβ2 , με εξατομίκευση της θεραπείας σε επιλεγμένες περιπτώσεις σταδίων ΙΙα και αρχόμενου ΙΙβ . Αν λάβουμε υπόψη μας το σύνολο των ασθενών με διηθητικό καρκίνο στις οποίες εφαρμόζεται πυελική λεμφαδενεκτομή θα δούμε ότι η πιθανότητα λεμφαδενικών μεταστάσεων κυμαίνεται από 1-5% στο στάδιο Ια2 , 8 με 17% στο στάδιο ΙΒ1 και 12 με 22% στο στάδιο ΙΒ2 . Δηλαδή αν έχουμε έναν πληθυσμό από 100 ασθενείς με χειρουργήσιμη διηθητική νόσο , περίπου οι 70 δεν θα έχουν λεμφαδενικές μεταστάσεις , αλλά θα έχουν υποστεί πυελική λεμφαδενεκτομή για τις ανάγκες τις ογκολογικής σταδιοποίησης και της επιλογής της επικουρικής θεραπείας . Αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης ισχύει εδώ και περίπου 70 έτη , και αντικατοπτρίζει την αδυναμία της Ιατρικής Επιστήμης να εντοπίσει με ακρίβεια τόσο την λεμφαδενική οδό όσο και τις μεταστάσεις σε αυτήν . Η διαδικασία λαπαροσκοπικής ανίχνευσης του φρουρού λεμφαδένα είναι η λιγότερο επεμβατική μέθοδος χειρουργικής σταδιοποίησης για τον πρώϊμο καρκίνο του τραχήλου της μήτρας . Σε αντιδιαστολή με τον καρκίνο του μαστού ή το μελάνωμα , οι γυναικολογικές εφαρμογές της μεθόδου βρίσκονται ακόμα σε εμβρυϊκό στάδιο . Η δυναμική όμως της μεθόδου είναι τέτοια ώστε στα επόμενα χρόνια ίσως μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ογκολογικώς αποδεκτές χειρουργικές επεμβάσεις με διατήρηση της γονιμότητας , πάντα βέβαια σε χαμηλά στάδια της νόσου . Στην διεθνή βιβλιογραφία υπάρχουν πολύ λίγες μελέτες για την διεγχειρητική ανίχνευση του φρουρού λεμφαδένα στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας . Ενδεικτικά αναφέρεται η μελέτη του πρωτοπόρου D. Dargeant , ο οποίος εστίασε την προσοχή του στο στάδιο νόσου Ια2 . Σε αυτές τις ασθενείς η πιθανότητα λεμφαδενικών μεταστάσεων μπορεί να φτάνει και το 5% , έτσι επιβάλλεται η ριζική υστερεκτομή και η πυελική λεμφαδενεκτομία . Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κύρια νόσος στο συγκεκριμένο στάδιο μπορεί να εξαιρεθεί με κωνοειδή εκτομή , αλλά η πιθανότητα λεμφαδενικών μεταστάσεων επιβάλλει και την πυελική λεμφαδενεκτομή . Ο D Dargeant σχεδίασε μια νέα χειρουργική επέμβαση η οποία είχε σκοπό την διατήρηση της γονιμότητας . Η επέμβαση αυτή είναι η ριζική τραχηλεκτομή , της οποίας προηγείται η λαπαροσκοπική πυελική λεμφαδενεκτομή με ανίχνευση φρουρού λεμφαδένα , έτσι ώστε η θεραπεία να είναι ογκολογικώς αποδεκτή . Η πρωτοποριακή μελέτη αυτή έγινε το έναυσμα για την διενέργεια και άλλων μελετών που σκοπό είχαν τόσο τον καθορισμό της επιτευξιμότητας της διαδικασίας , όσο και την παθολογοανατομική επαλήθευση του σκεπτικού του φρουρού λεμφαδένα , κατά πόσον δηλαδή η θεωρία του βιολογικού φαινομένου επαληθεύεται στην πράξη .

Στάδιο Ια1 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Στάδιο Ια2 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Στάδιο ΙΒ Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Στάδιο ΙΒ1 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας 1.

Στάδιο ΙΒ1-ΙΒ2 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Στάδιο ΙΒ2 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας 1.

Στάδιο ΙΒ2 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας 2.

Στάδιο ΙΒ2 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας 3.

Στάδιο ΙΒ2 Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας 4.

Στάδιο ΙΙΑ Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Στάδιο ΙΙΒ Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Στάδιο ΙΙΙΒ Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Τελικό Στάδιο Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας.

Στις παραπάνω εικόνες φαίνεται η σταδιοποίηση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας . Τα στάδια που μπορεί να εφαρμοστεί η τεχνική ανίχνευσης του φρουρού λεμφαδένα είναι τα Ia2 , Ib1 και σε επιλεγμένες περιπτώσεις το ΙΙα . Στις περιπτώσεις που έχει προηγηθεί κωνοειδής εκτομή , η λεμφαγγειακή παροχέτευση δύναται να ποικίλλει περισσότερο , λόγω της πρόσφατης επέμβασης , γεγονός που περιπλέκει την ανίχνευση .

Η τεχνική διεχγειρητικής ανίχνευσης του λεμφαδένα-φρουρού δεν μπορεί να εφαρμοστεί , ή δεν πρέπει να θεωρείται αξιόπιστη , σε περιπτώσεις που έχει προηγηθεί προεγχειρητική θεραπεία , είτε με τη μορφή ακτινοβολίας , είτε με τη μορφή χημειοθεραπείας , είτε με συνδυασμό αυτών . Οι θεραπείες αυτές καταστρέφουν και προκαλούν αλλαγές στην λεμφαγγειακή παροχέτευση , και έτσι η απεικόνιση αυτής δεν ανταποδίδει την κατάσταση στην οποία αναπτύχθηκε ο αρχικός καρκίνος .