Μαιευτική Γυναικολογική Μέριμνα
Οι κυριότερες αιτίες των αυτόματων αποβολών είναι οι κάτωθι :
1) Χρωμοσωμιακές ή γονιδιακές ανωμαλίες του εμβρύου
2) Συγγενείς ανωμαλίες και παθήσεις της μήτρας και του τραχήλου
3) Μολύνσεις του γεννητικού και ουροποιητικού συστήματος
4) Ενδοκρινολογικοί παράγοντες
5) Ανοσολογικοί παράγοντες
6) Χειρουργικές επεμβάσεις
7) Τραυματισμοί από ατυxήματα
8) Άγνωστα αίτια
Οι ανωμαλίες αυτές της ανάπτυξης του εμβρύου αφορούν εκείνες με παρουσία
παθολογικού αριθμού χρωμοσωμάτων (ανευπλοϊδία) και εκείνες με
φυσιολογικό καρυότυπο (ευπλοϊδία).
Υπολογίζεται ότι το 50-60% των αυτομάτων αποβολών οφείλεται σε
χρωμοσωματικές ανωμαλίες του εμβρύου. Περίπου το 50% των ανωμαλιών αυτών
είναι αυτοσωματικές με συχνότερη την τρισωμία 16, αλλά και τις τρισωμίες
13, 18, 21 και 22. Η μονοσωμία Χ (45 Χ) και η πολυπλοϊδία ευθύνονται, η
κάθε μία για ένα επιπλέον ποσοστό 20-25%.
Γονείς που έχουν ιστορικό δύο ή περισσοτέρων αποβολών παρουσιάζουν
χρωμοσωματικές ανωμαλίες σε ποσοστό 3-6%. Το μεγαλύτερο ποσοστό των
ανωμαλιών αυτών (75-85%) είναι ισόρροπες μεταθέσεις και από αυτές τα 2/3
είναι αμοιβαίες μεταθέσεις και το 1/3 μεταθέσεις Robertson. Το υπόλοιπο
ποσοστό (15-25%) αναφέρεται σε χαμηλού βαθμού χρωμοσωματικό μωσαϊκισμό
και αφορά το χρωμόσωμα Χ . Μωσαϊκισμός σημαίνει ότι υπάρχουν
διαφορετικοί πληθυσμοί κυττάρων στο ίδιο έμβρυο ή ακόμα και άνθρωπο ,
πληθυσμοί που διαθέτουν διαφορετικό DNA και χρωμοσώματα .
Όσον αφορά στον τράχηλο σημαντικότερο αίτιο είναι η ανεπάρκεια του έσω τραχηλικού στομίου. Αποδίδεται συνήθως σε τραυματικές αιτιολογίες από προηγούμενες επεμβάσεις στον τράχηλο, όπως είναι οι πολλαπλές κωνοειδείς εκτομές και στη διάρκεια της διαστολής του τραχήλου με σκοπό την απόξεση της μήτρας , χωρίς όμως αυτό να έχει αποδειχθεί επαρκώς . Σπανίως μπορεί να είναι αποτέλεσμα ανώμαλης ανάπτυξης του τραχήλου στη διάρκεια της διάπλασης του γεννητικού συστήματος . Η αποκάλυψη της παρουσίας της γίνεται συνήθως στο 2ο τρίμηνο και τις αρχές του 3ου τριμήνου, με τη διαστολή του τραχήλου, την πρόπτωση του θυλακίου εντός του κόλπου και στη συνέχεια τη ρήξη των υμένων και την έξοδο πρόωρα του εμβρύου . Η διάγνωση της ανεπάρκειας του τραχηλικού στομίου γίνεται με την κλινική εξέταση και τον υπερηχογραφικό έλεγχο περί τη 12η εβδομάδα . Η αντιμετώπιση πραγματοποιείται με την περίδεση του τραχήλου, η οποία γίνεται συνήθως με δύο τεχνικές, τη Shirodkar και την απλούστερη Mc Donald . Η επιτυχία της μεθόδου είναι 85-90% . Σχετικά με τις ανωμαλίες της μήτρας αίτια αποτελούν οι διάφορες συγγενείς ανωμαλίες που είναι αποτέλεσμα παθολογικής διαφοροποίησης των πόρων του Müller . Τέλος, η παρουσία ινομυωμάτων, κυρίως υποβλεννογόνιων, όπως και η παρουσία ενδομητρικών συμφύσεων, αποτελούν σημαντικά αίτια πρόκλησης αποβολών .
Οι συνηθέστεροι μικροβιακοί παράγοντες είναι η Brucella abortus,το
Toxoplasma gondii, η Listeria monocytogenes, τα Chlamydia trachomatis, ο
Herpes simplex, το Mycoplasma hominis και το Ureoplasma urealyticum .
Ο διαβήτης, τα νοσήματα του θυρεοειδούς και η ανεπάρκεια έκκρισης
προγεστερόνης από το ωχρό σωμάτιο ή τον πλακούντα είναι δυνατόν να
προκαλέσουν αυτόματη αποβολή . Σημειώνεται εδώ ότι κάθε νόσημα έχει και
την βαρύτητά του και ανάλογα με αυτήν προκύπτουν οι επιπλοκές .
Στη διάρκεια της κύησης παρουσιάζονται ανοσολογικοί παράγοντες, που
συμμετέχουν σε αυτοάνοσους ή αλλοάνοσους μηχανισμούς, οι οποίοι οδηγούν
πολλές φορές σε αυτόματες αποβολές ή ενδομήτριους θανάτους .
Οι χειρουργικές επεμβάσεις της μικρής πυέλου, στο πρώτο ήμισυ της κύησης αυξάνουν το ποσοστό εκδήλωσης αυτομάτων αποβολών, το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις των εγχειρήσεων που επιπλέκονται με περιτονίτιδα .
Σπάνια, τραυματισμοί από ατυχήματα μπορεί να oδηγήσoυν σε αυτόματη αποβολή, n οποία συνήθως εκδηλώνεται μερικές εβδομάδες μετά το ατύχημα.
Επίσης ορισμένοι παράγοντες κινδύνου που συσχετίζονται με τη μητέρα, όπως το κάπνισμα, η χρήση ναρκωτικών, η κατάχρηση αλκοόλ, η καφεΐνη, έκθεση σε ραδιενέργεια, αναισθητικά αέρια, αρσενικό, μόλυβδο, φορμαλδεΰδη, βενζίνη, οξείδιο του αιθυλενίου, η κακή διατροφή, ο υποσιτισμός, οι χρόνιες ασθένειες όπως η υπέρταση, η φυματίωση και ο καρκίνος και η προχωρημένη ηλικία αυξάνουν τον κίνδυνο αποβολών. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά την ηλικία της γυναίκας, ο κίνδυνος μιας αποβολής είναι 9.5% για γυναίκες μικρότερες των 24 ετών. Αυτός ο κίνδυνος αυξάνεται σταθερά με την ηλικία φτάνοντας το 11% στην ηλικία των 30 ετών και αγγίζοντας το 33% σε γυναίκες 40 ετών. Σε γυναίκες μεγαλύτερες των 44 ετών το ποσοστό των αποβολών αυξάνεται δραματικά σε 53% .
Μερικοί γενικοί κανόνες ισχύουν . Αυτοί είναι οι παρακάτω .
Α) Η πιθανότητα αυτόματης αποβολής αυξάνεται με την ηλικία
Β) Ο αριθμός των προηγούμενων αποβολών σχετίζεται θετικά με την
πιθανότητα μιας νέας αποβολής
Γ) Οι άτοκες γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αποβάλλουν απ’ τις
γυναίκες που έχουν γεννήσει
Αυτόματες , Πρώϊμες , Και Κρυφές Αποβολές
Θρομβοφιλία (κληρονομική ή και επίκτητη)
Μετάλλαξη Προθρομβίνης FII G20210A
Plasminogen Activator Inhibitor - 1 : Αναστολέας του Ενεργοποιητή του Ιστικού Πλασμινογόνου - 1
Η σελίδα έχει εώς τώρα
Επισκέπτες